Two Oceans Marathon
Overweldigend, fantastisch, een onvergetelijke ervaring, trots. Allemaal woorden die in mijn hoofd rondzwerven na een week Kaapstad en de Two Oceans Marathon.
Maar we beginnen bij het begin: 9 april kwamen we aan in Kaapstad waar we verbleven in het Winchester Mansions aan de boulevard van Kaapstad. Na het inchecken wandelden we een stuk langs de zee en door het park bij het voetbalstadion waarna we een springbokje verorberden en 's avonds laat kennis maakten met de rest van de groep die later aan kwam.
Maandagochtend stond er een stadsrondrit op het programma waarbij de relaxte sfeer in de stad op viel, maar ook de grote aantallen daklozen die overal onder zeiltjes en plastic afval lagen te slapen. Helaas was het weer te slecht om de Tafelberg op te gaan en werd besloten dit uit te stellen tot een beter moment. Toen wisten we nog niet dat we de rest van de week steeds iets anders op het programma hadden als er geen wolkendeken over de Tafelberg hing of dat de Tafelberg geheel in de wolken lag.'s Avonds een lekkere rustige duurloop gemaakt langs de boulevard met een aantal lopers van de Atlantic Athletic Club.
Op dinsdag was er een trip gepland naar Kaap de Goede Hoop via Chapmans Peak. Vanuit de bus zag Chapmans Peak er angstaanjagend uit. De helling was steil en elke bocht lag ook nog in een hoek. De tip van de gids was hier al meteen om de run-walk-run methode te gebruiken als je heuvel op ging en heuvel af niet te proberen om de verloren tijd in te halen want dat zou je bekopen op de volgende helling. Het uitzicht was wel prachtig.
Op Kaap de Goede Hoop naar de vuurtoren gewandeld en tussen de Japanners door een foto gemaakt bij het bord met de coordinaten van Kaap de Goede Hoop. Daarna lunch in Simonstown en de pinguins bekeken op Boulders Bay waarna we naar een wijnboerderij reden voor een wijnproeverij.
Op woensdag begonnen we met een hardloopverkenning van de Chapmans Peak. Een deel van de route omhoog en omlaag gerend en met prachtig uitzicht een ontbijtje genuttigd. 's Middags het Victoria en Alfred Waterfront verkend en 's avonds van het uitzicht genoten op Signal Hill.
Op donderdag naar de expo voor de startnummers waar door de meeste lopers ook nog een shirt of jack gescoord werd. Daarna de route over Constantia Neck en naar de finish verkend. Dat zag er zwaar uit! Inmiddels had ik al door dat de eerste 28 kilometer vooral bestond uit afremmen en krachten sparen zodat ik de laatste 28 kilometer met alle klimmen nog genoeg energie over had om die redelijk door te komen. Het idee om onder de 5 uur te lopen had ik toen al los gelaten.
's Avonds gingen we op bezoek bij de Harfield Harriers waar we nog een 5 kilometer liepen in 24 minuten en daarna konden genieten van een braai. Daarbij werden nog shirtjes geruild waarbij ik mijn Rotterdam 2016 shirt ruilde tegen een shirt van de Pyongyang marathon in Noord Korea.
Op vrijdag was de International Friendship Run. Deze is bedoeld voor alle buitenlanders die mee lopen en bestaat vooral uit een hardlopende vlaggenparade. We kwamen daar nog een aantal andere Nederlanders tegen en gezamelijk liepen we de 5,6 kilometer. Ik kreeg, bij absentie van een vertegenwoordiger, de vlag van Amerikaans Samoa in mijn handen gedrukt en heb zo goed mogelijk geprobeerd de eer van dat land hoog te houden.
Daarna was het rusten........
Op zaterdag ging de wekker om 3 uur en om 4 uur vertrokken we naar de start. De verkeersdrukte viel mee waardoor we erg vroeg bij de start aan kwamen. Na wat geharrewar over parkeergelegenheid met een stewart van de universiteit gingen de halve marathonlopers, die om 6 uur starten, met onze gids naar de start terwijl de ultralopers nog in de warme bus bleven. Na enige tijd werden we opgehaald en stonden we om 6:15 in het startvak. Om 6:35 werd het volkslied gezongen en om precies 6:40 klonk het startschot. Na 4 minuten kwam ik ook over de start en begon mijn race.
De eerste kilometers was het druk. Zo druk dat we langzamer dan 10 km per uur liepen en verschillende mensen struikelden. Pas na 4 kilometer kon ik mijn gewenste tempo van 5:30 per kilometer lopen. Ik dacht dat ik daarmee voldoende over zou houden voor het zware 2e deel. In Fish Hoek na 20 kilometer begon de eerste korte klim die eigenlijk nog mee viel.
Na 28 kilometer zouden onze supporters aan de kant staan en al van verre kon ik ze zien. Met een paar winegums en een kus van Angela kon ik mijn weg vervolgen richting Chapmans Peak. Ik genoot van het uitzicht ondanks dat het aardig klimmen was en ik kwam in een 'bus' terecht waar de bestuurders samen de groep aanmoedigden en zongen. Dat liep wel lekker maar halverwege de top besloot ik mijn eigen tempo te volgen en ze achter mij te laten. Het was constant opletten op de kattenogen in de weg. Daar struikelt menigeen over en dat wilde ik voorkomen. Dan kun je beter niet in een groep lopen.
De afdaling naar Hout Bay ging redelijk snel zonder me over de kop te lopen. Het was wel steeds zoeken naar een vlak stukje weg om de enkels te ontlasten. Dat vlakke stukje lag echter meestal in het midden dus waar ook de kattenogen lagen. Mmmmm.
Vanuit Hout Bay gaat het naar Constantia Neck en na het marathon punt, waar ik door kwam in precies 4 uur, gaat de klim echt beginnen. De laatste anderhalve kilometer moest ik helaas terug naar een run-walk-run waar de meeste lopers alleen maar de walk deden. Ik haalde daar heel veel deelnemers in die duidelijk te weinig krachten hadden gespaard.
Vanaf de top van Constantie Neck ging het weer omlaag richting de finish maar ook daar was het zoeken naar vlakke stukken om te lopen. Mijn linkerenkel sputterde een beetje tegen dus de helling in de bochten probeerde ik zo veel mogelijk te mijden.
Dan langs de botanisch tuinen van Kirstenbosch en linksaf naar Chets Hill. Een kleine venijnige helling waar de snelheid even ver te zoeken was. Dan het laatste stuk vals plat en ik zag de tenten bij de finish al staan. Afdalen naar het grasveld en bij de internationale tent zag ik de supporters staan en hoorde ik Angela roepen. Het stuk over het gras naar de finish voelde als een zegetocht en na 5 uur, 19 minuten en 8 seconden kwam ik over de finish. Nog redelijk fris nam ik mijn medaille aan, nam een blikje cola en zocht het gras op om mijn schoenen en sokken uit te trekken. Een heerlijk gevoel om dan op blote voeten naar de internationale tent te lopen. Onderweg kwam ik Angela al tegen en in de tent zaten medelopers Andre en Eric al die beiden onder de 5 uur waren gefinisht.
Daarna was het uitkijken naar de andere lopers van onze groep die één voor één binnen kwamen ruim voor de cut-off van 7 uur. Kort voor het sluiten van de finish zochten we de tribune op om goed zicht te hebben op de finish en om precies 13:40, 7 uur na de start was het aftellen en ging de finish dicht. Erg sneu voor de lopers die in het zicht van de finish zien dat ze buiten de tijd eindigen: Geen medaille, geen registratie, maar wel 56 kilometer gelopen.
Daarna gingen we allemaal met een goed gevoel samen op de foto waarna we langzaam naar de bus wandelden. Missie geslaagd.
Is dit voor herhaling vatbaar? Zeker. Maar dan moet ik wel zorgen dat ik me in een sneller startvak kwalificeer. Dan is het makkelijker om binnen de 5 uur te finishen. Dat levert behalve de eer een mooiere medaille op.
Hier nog een filmpje van de race.
Maar we beginnen bij het begin: 9 april kwamen we aan in Kaapstad waar we verbleven in het Winchester Mansions aan de boulevard van Kaapstad. Na het inchecken wandelden we een stuk langs de zee en door het park bij het voetbalstadion waarna we een springbokje verorberden en 's avonds laat kennis maakten met de rest van de groep die later aan kwam.
Maandagochtend stond er een stadsrondrit op het programma waarbij de relaxte sfeer in de stad op viel, maar ook de grote aantallen daklozen die overal onder zeiltjes en plastic afval lagen te slapen. Helaas was het weer te slecht om de Tafelberg op te gaan en werd besloten dit uit te stellen tot een beter moment. Toen wisten we nog niet dat we de rest van de week steeds iets anders op het programma hadden als er geen wolkendeken over de Tafelberg hing of dat de Tafelberg geheel in de wolken lag.'s Avonds een lekkere rustige duurloop gemaakt langs de boulevard met een aantal lopers van de Atlantic Athletic Club.
Op dinsdag was er een trip gepland naar Kaap de Goede Hoop via Chapmans Peak. Vanuit de bus zag Chapmans Peak er angstaanjagend uit. De helling was steil en elke bocht lag ook nog in een hoek. De tip van de gids was hier al meteen om de run-walk-run methode te gebruiken als je heuvel op ging en heuvel af niet te proberen om de verloren tijd in te halen want dat zou je bekopen op de volgende helling. Het uitzicht was wel prachtig.
Op donderdag naar de expo voor de startnummers waar door de meeste lopers ook nog een shirt of jack gescoord werd. Daarna de route over Constantia Neck en naar de finish verkend. Dat zag er zwaar uit! Inmiddels had ik al door dat de eerste 28 kilometer vooral bestond uit afremmen en krachten sparen zodat ik de laatste 28 kilometer met alle klimmen nog genoeg energie over had om die redelijk door te komen. Het idee om onder de 5 uur te lopen had ik toen al los gelaten.
Op vrijdag was de International Friendship Run. Deze is bedoeld voor alle buitenlanders die mee lopen en bestaat vooral uit een hardlopende vlaggenparade. We kwamen daar nog een aantal andere Nederlanders tegen en gezamelijk liepen we de 5,6 kilometer. Ik kreeg, bij absentie van een vertegenwoordiger, de vlag van Amerikaans Samoa in mijn handen gedrukt en heb zo goed mogelijk geprobeerd de eer van dat land hoog te houden.
Daarna was het rusten........
Op zaterdag ging de wekker om 3 uur en om 4 uur vertrokken we naar de start. De verkeersdrukte viel mee waardoor we erg vroeg bij de start aan kwamen. Na wat geharrewar over parkeergelegenheid met een stewart van de universiteit gingen de halve marathonlopers, die om 6 uur starten, met onze gids naar de start terwijl de ultralopers nog in de warme bus bleven. Na enige tijd werden we opgehaald en stonden we om 6:15 in het startvak. Om 6:35 werd het volkslied gezongen en om precies 6:40 klonk het startschot. Na 4 minuten kwam ik ook over de start en begon mijn race.
De eerste kilometers was het druk. Zo druk dat we langzamer dan 10 km per uur liepen en verschillende mensen struikelden. Pas na 4 kilometer kon ik mijn gewenste tempo van 5:30 per kilometer lopen. Ik dacht dat ik daarmee voldoende over zou houden voor het zware 2e deel. In Fish Hoek na 20 kilometer begon de eerste korte klim die eigenlijk nog mee viel.
De afdaling naar Hout Bay ging redelijk snel zonder me over de kop te lopen. Het was wel steeds zoeken naar een vlak stukje weg om de enkels te ontlasten. Dat vlakke stukje lag echter meestal in het midden dus waar ook de kattenogen lagen. Mmmmm.
Vanuit Hout Bay gaat het naar Constantia Neck en na het marathon punt, waar ik door kwam in precies 4 uur, gaat de klim echt beginnen. De laatste anderhalve kilometer moest ik helaas terug naar een run-walk-run waar de meeste lopers alleen maar de walk deden. Ik haalde daar heel veel deelnemers in die duidelijk te weinig krachten hadden gespaard.
Vanaf de top van Constantie Neck ging het weer omlaag richting de finish maar ook daar was het zoeken naar vlakke stukken om te lopen. Mijn linkerenkel sputterde een beetje tegen dus de helling in de bochten probeerde ik zo veel mogelijk te mijden.
Daarna was het uitkijken naar de andere lopers van onze groep die één voor één binnen kwamen ruim voor de cut-off van 7 uur. Kort voor het sluiten van de finish zochten we de tribune op om goed zicht te hebben op de finish en om precies 13:40, 7 uur na de start was het aftellen en ging de finish dicht. Erg sneu voor de lopers die in het zicht van de finish zien dat ze buiten de tijd eindigen: Geen medaille, geen registratie, maar wel 56 kilometer gelopen.
Is dit voor herhaling vatbaar? Zeker. Maar dan moet ik wel zorgen dat ik me in een sneller startvak kwalificeer. Dan is het makkelijker om binnen de 5 uur te finishen. Dat levert behalve de eer een mooiere medaille op.
Hier nog een filmpje van de race.
Leuk geschreven Henri. En mooi "omlijst" met de foto's. Geeft een prima weergave van deze fantastische week!
BeantwoordenVerwijderen